محمد غفاری معروف به کمال الملک شخصیت با نفوذ و نقاش معروف ایرانی سال ۱۲۲۶ در شهر کاشان و خانواده ای هنرمند چشم به جهان گشود وی تحصیلات اولیه خود را در زادگاهش و در مکتب مکاتب گذراند سپس در سال ۱۲۳۴ به همراه برادرش ابوتراب به تهران آمد و در مدرسه دارالفنون رشته نقاشی را برای تحصیل برگزید در پایان سال سوم، در حین بازدید از مدرسه دارالفنون با دیدن تابلویی از چهره اعتضادالسلطنه رئیس مدرسه، تحت تاثیر قرار گرفت و دستور داد محمد را به عنوان نقاش دربار استخدام نمایند. با حضور در دربار ابتدا لقب خان و سپس پیشخدمت مخصوص به غفاری داده شد تاثیر آثارش بر روی شاه چنان بود که خود شاگرد محمد گردید و القاب نقاش باشی و کمال الملک توسط شاه به وی داده شد در مدت حضور در دربار ۱۷۰ تابلو نقاشی کشید که معروف ترین آن تالار آینه می باشد. در سال ۱۲۷۳ برای مطالعه به اروپا رفت و بیش از سه سال در فلورانس، رم و پاریس گذراند در سال ۱۲۷۷ با دستور مظفر الدین شاه به ایران بازگشت ولی نتوانست با دربار کنار بیاید و در سال ۱۲۷۸ به عراق عزیمت نمود و آثار فاخر زرگر بغدادی و میدان کربلا را در آنجا نقاشی نمود. هم زمان با انقلاب مشروطه در سال ۱۲۸۰ به ایران بازگشت وبا انتشار مقالات و ترجمه برخی آثار ژاک روسو با حرکت مردم همراه شد در سال ۱۲۸۷ رئیس مدرسه مستظرفه گردید .سرانجام کمال الملک در ۲۷ مرداد سال ۱۳۱۹ بر اثر کهولت سن بیمار شد و در سن نود و پنج سالگی منزل نوه دختری اش چشم از جهان فروبست و در جوار شیخ عطار نیشابوری به خاک سپردند.کمال الملک از همان آغاز فعالیت هنری اش تمایلی قوی و آشکار به روش و اسلوب طبیعت گرایی اروپایی داشت او اساسا چهره نگار و منظره نگار بود با تلاش وی جریان دویست ساله تلفیق سنت های ایرانی و اروپایی به پایان رسید و سنت طبیعت گرایی اروپایی در قالب نوعی هنر آکادمیک تثبیت شد.
