میناکار برجسته و احیا کننده این هنر وی فرزند عبدالمحمود غفاریان و از نسل آقا نجف اصفهانی ، قلمدان ساز برجسته دوره قاجار می باشد در ۱۵ بهمن ۱۲۸۵ در محله درب امام اصفهان به دنیا آمد و در مدرسه قدسیه اصفهان درس خواند . هنرآموزی و نقاشی را نزد پدر بزرگش عبدالحسین صنیع همایون آغاز نمود همچنین تذهیب، مینیاتور و تشعیر را از محضر اساتید مصورالملکی و میرزا آقا امامی آموخت.  در سال ۱۳۲۰ فعالیتش را در کارگاه خویش در میدان مجسمه نزدیک سی و سه پل گسترش داد به طوری که در سال های ۱۳۳۵ تا ۱۳۵۵ کارگاه تبدیل به فروشگاه و نگارستانی اثر گذار گردید و گردشگران بیشماری از آن بازدید می کردند ایشان در سال ۱۳۶۲ دار دنیا را وداع گفته، در آرامگاه تخت فولاد به خاک سپرده شدند . از آثار ماندگارشان جعبه قرآن آستان قدس رضوی، کودکی حضرت عیسی ع ، تصویر حضرت علی ع ، در ها و کتیبه های حرم امامان ، تابلو مطلا موزه بانک مرکزی، آینه های تذهیب شده کاخ نیاوران، پنکه سقفی مینایی موزه آستان قدس رضوی و…..

از برجسته ترین مینا سازان ایران زمین . ایشان در بهار ۱۳۰۷ در چادگان به دنیا آمدند در کودکی پدر خود را ( جعفر قلی) از دست داد سرپرست خانواده شدو با پول اندکی که به دست می آورد لوازم نقاشی تهیه می کرد در هجده سالگی به خاطر علاقه زیاد به هنر راهی اصفهان گردید و در محضر استاد صنیع زاده در مدت بیست سال به کار و آموزش پرداخت سپس وی کارگاه مینای هنر را در بازار هنر اصفهان و در کنار مدرسه چهار باغ تاسیس کرد و به عضویت تعاونی صنایع دستی اصفهان و تعاونی کشور های اسلامی در پاکستان درآمد. استاد در هشتم آذر ماه ۱۳۷۶ دار فانی وداع گفت و در گلشن نام آوران باغ رضوان اصفهان به خاک سپرده شد . از آثار فاخر ایشان درهای حرم امام حسین ع – ضریح امام رضا ع – ضریح حرم کاظمین – ضریح حضرت معصومه ع – ضریح شاهچراغ میناکاری دور گنبد حرم حضرت عباس ع – کتیبه های دور ضریح حضرت زینب ع و دیگر آثار ارزشمند که در موزه هنر های معاصر اصفهان نگهداری می شود

استاد میرزاآقا امامی این هنرمند ایرانی نقاش ، نگارگر و احیاگر هنر سوخت معرق دوره صفویه ایشان در سال ۱۲۶۰ ه. ش در اصفهان به دنیا آمدند پدرشان سید محمد حسین، نقاش شیوه گل و مرغ بود و جدش میرزا نصر الله امامی نقاش باشی نام داشت . وی در مجمع الصنایع دولتی تهران که زیر نظر میرزا رضی صنیع همایون اداره می شد به تحصیل پرداخت و کلیه رموز و فنون علم تصویر و تذهیب را فراگرفت سپس به زادگاهش برگشت و کارگاهی در سرای سنگ تراشان ملک تهیه کرد و به کار هنری پرداخت و در سال ۱۳۳۴ در اصفهان چشم از جهان فرو بست.

میرزاآقا امامی در چهره پردازی، جانور سازی ، گل و مرغ ، نماسازی و طراحی نقوش قالی ، کارهای روغنی، تذهیب و تشعیر، قلمدان و جلد سازی هنرمندی چیره دست بودند . دررشته تخصصی هنر سوخت ( تصاویر چرمی ) استادی پیشرو و احیا گر بودند . از آثار ارزشمند ایشان یک جفت در روغنی – قاب آینه نفیس به تقلید از شیوه صفویه – مینیاتور ارزنده دو دلداده و….. می باشد.

از هنرمندان مینیاتوریست معاصر و شاگرد استاد حاج میرزا آقا امامی. ایشان در سال ۱۲۸۶ ه. ش در خانواده ای مذهبی در اصفهان پا به عرصه حیات گذاشت بیست و شش سال در کارگاه استاد امامی به فراگرفتن نقاشی، تذهیب و سوخت مشغول بود و پس از مرگ استاد کارگاهی در خانه خود تاسیس نمود.وی در سال های پایانی عمرش نابینا گردید و در سال ۱۳۹۵ ه. ق فوت کردند و در تکیه فاضل سراب به خاک سپرده شدند .از ایشان آثار نفیسی به جا مانده که مهمترین آن ها تعمیر و تذهیب و تجلید قرآنی قدیمی و به خط کوفی بر پوست آهو، تذهیب ضریح حضرت ابوالفضل ع، طرح حاجی لک لک در آمریکا و……

از نگارگران ، تشعیر سازان و جانور نگاران چیره دست سده نهم ه. ق و استاد کمال الدین بهزاد بودند ایشان مبدع روش گرفت و گیر در ایران می باشند و ریاست کتابخانه شاه تیموری را بعهده داشتن.