ابوالحسن غفاری(صنیع الملک)

معرفی:

میرزا ابوالاحسن خان غفاری کاشانی (حدود ۱۲۲۹ ه‍.ق / ۱۸۱۳ میلادی) ملقب به صنیع الملک(ابوالحسن ثانی)، از هنرمندان ایرانی است که مشفول به هنر نقاشی بوده. او بنیان گذار اولین مدرسه ی نقاشی در تهران است و فرزند میرزا محمد غفاری و از خانواده قاضی عبدالمطلب غفاری کاشانی می باشد.

زندگی حرفه ای:

ابوالحسن غفاری شاگرد مهرعلی اصفهانی(برجسته ترین نقاش دربار فتحعلی شاه قاجار) بود. نقاشی را نزد ایشان آموخت و برای آشنایی با نقاشی اروپا و برای کسب عنوان اولین هنرمند آموزش دیده در اروپا به ایتالیا فرستاده شد. او چندسال در موزه های فلورانس و رم مشغول نقاشی بود.

پس از بازگشت به ایران  بعد از درگذشت محمد ابراهیم نقاش باشی به‌عنوان «نقاشباشی» لقب گرفت. در سال ۱۲۷۷ ه‍.ق و از سوی ناصرالدین‌شاه، مدیر چاپ و سردبیر رسمی روزنامهٔ دولت شد. در ۱۲۷۸ ه.ق به دلیل تلاش های زیادش در روزنامه از سوی ناصرالدین‌شاه لقب «صنیع‌الملک» به او اعطا، و ساختمانی جهت تأسیس مدرسهٔ نقاشی به وی داده شد. او با این که دوره ی فعالیت این هنرستان کم بود اما نخستین هنرستان نقاشی ایران با روش جدید را تأسیس کرد. که نقش به سزایی در جنبشی تازه مریوط به نقاشی ایران داشت.

او یکی از تاثیر گذار ترین نقاش های دوره ی قاجار بوده به همین دلیل او را ارفائل ایران نامیدند. یکی از آثار وی به نام (مادونای فرلین یو) که از روی یکی از تابلو های رافائل و در تالار پارک وی نصب بود. و چگونگی انتقال آن به واتیکان مشخص نیست. تالار آیینه و تالار سلام در کاخ گلستان از آثار وی بودند.

صنیع‌الملک در سال ۱۲۸۳ ه‍.ق به سمت نیابت وزارت علوم منصوب، و نیز مأمور انتشار سه روزنامهٔ دیگر شد. اما نبودن نامی از او در روزنامه‌ها و نوشته‌های آن روزگار پس از آن تاریخ و تغییر کیفیت نامطلوب یکبارهٔ روزنامه، نشان‌دهندهٔ آن است که وی در اوایل سال ۱۲۸۳ ه‍.ق در اثر سکتهٔ ناگهانی درگذشته‌است. طبق وصیتش در یکی از هشتی‌های مقبرهٔ میرزا ابوالقاسم امام جمعهٔ تهران به‌خاک سپرده شد.

آثار ابوالحسن غفاری تا پیش از سفرش به اروپا، تأثیر استادان ایرانی او و سبک نگارگران اصفهان را نشان می‌دهد. با وجود درک بالایی از مبانی علمی طبیعت‌نگاری، اما همیشه بر پایداری روح سنت ایرانی در نقاشی اهتمام می‌ورزید. به‌کارنبردن دقیق پرسپکتیو، نشان‌دهندهٔ توجه او به سنت‌های هنر ایرانی نقاشی است.