روزگاری سفره ی هر گیلانی ، تکه حصیری گرد یا بیضی با نقش و نگاری زیبا و تذهیبی به ظاهر ساده بوده که در متن خود طرحی دلپسند از پیچش تار و پود « لی » داشت ، که با دست هنرمند حصیر باف ، نقش می گرفت. امروزه ، همه ی این سفره ها تبدیل به سفره های پلاستیکی و ماشینی شده است . سفره ی حصیری ، هنوز در برخی از خانواده های اصیل شهری و بیش تر خانواده های روستایی کاربرد دارد . در فروشگاه های خروجی شهرهای توریستی به وفور یافت می شود و مسافران و گردشگران ، از مشتری های آن هستند. سفره های حصیری یکی از صنایع دستی استان گیلان است. سفره های حصیری به تناسب تعداد افراد خانواده کوچک و بزرگ دارد . همزمان با ورود فرش های ماشینی ( بویژه موکت ) و کساد شدن بازار حصیر و از طرفی استقبال از گردش و سفر ورود گردشگران به گیلان ، حصیر بافان برای امرار معاش ، ناگزیر به بافت و تولید بعضی وسایل فانتزی مثل گیوه ی حصیری ، زیر داغی ، حصیر های کوچک به عنوان جانمازی ، انواع حصی ، کلاه حصیری ، زنبیل و سفره در قطع های بسیار کوچک (به اصطلاح بچه گانه ) نیز به بازار عرضه شد که اغلب جنبه ی تزیینی پیدا کرده و به صورت آویز از آن ها استفاده می شود . زنبیل تولیدی است ارزان ، زیبا که برای مسافران مناطق کویری ایران جالب و خاطره انگیز است و از این رو فروش نسبتا خوبی دارد.