از هنرها و صنایع دستی ایرانی به خصوص در سیستان و بلوچستان است که طرح های آن عمدتا از رویاهای زنان بلوچ الهام می گیرد. هشت هزار سال پیش در کاوش های غار کمربند بهشهر مازندران سوزن های شاخک داری پیدا شده که نشان از دوختن دارد همچنین در چتل هیوک ترکیه ( غرب فلات ایران) و تپه سیلک کاشان نشان هایی از سوزن دوزی برای تزیین جامه در گذشته های دور بدست آمده است .سوزن دوزی علاوه بر جنبه تزیینی و شناسنامه ای در برگیرنده اقلیم ، جامعه پدید آورنده، عقاید مذهبی و حتی طلسم گونه بوده است. در دوره ایلخانیان و تیموریان این هنر مورد توجه زیادی قرار گرفت و با ورود فرهنگ چینی به ایران توسط مغول، نقش هایی از گل ها و گیاهان هم به طرح های پیشین اضافه گردید و طرح های محرابی ، لچک ترنجی و هندسی برای تزیین پرده ها، لباس ها و…. استفاده می شد و در عصر صفویه بسیار رونق یافت و انواع بته جقه ( قهروآشتی، گل بادامی، ترمه،درخت زندگی ، گل اناری ،برگی ختایی و …..) توسط هنرمندان استفاده گردید در دوره شاه عباس از تمام هنرمندان این حرفه دعوت شد و در محله مطرکاران ( قلابدوزان) ساکن گردیدند .برای سوزن دوزی ،بر روی پارچه با قلاب و سوزن طرح هایی ( طرح تاری ، گل ، چشم ، ابزار ، عناصر طبیعت و حیوانات) با نخ رنگی از جنس ابریشم و پنبه ترسیم می کنند و بخیه های ظریفی می زنند تا طرح کامل شود.
- پشتیبانی ۰۹۲۱۲۷۴۶۷۳۴
