نقش های اسلیمی: از دیگر حوزه های هنرهای ایرانی میشه به نقش های اسلیمی اشاره کرد.عبارت اسلیمی صورت دیگر واژه ی اسلام است به همین دلیل گاهی آن را اسلامی هم می گویند. هنر اسلیمی یکی از هفت نقش اصلی در نگارگری سنتی ایران است. نقش های اسلیمی شامل نقش و نگار که شامل خط های پیچیده و منحفی ها و قوس های دورانی می باشد که در تزیینات و کتیبه ها و اکنون بر روی فرش ها و هر چیز دیگری که نیاز باشد به آن زیبایی ببخشند کاربرد

هنر گلدوزی چیست؟ هنر تزئين پارچه ها با گذشت زمان بسيار تکامل يافته است ، که منجر به ايجاد روش های مختلفی شده که در دکوراسيون پارچه به کار رفته است. روش های موجود بی پايان هستند و به اثری که شخص مي خواهد خلق کند بستگی دارد اعم از هنر گلدوزی. یکی از این هنر های جذاب هنر گلدوزی است که به معنای دوختن طرح های مختلف زیبا روی پارچه می باشد. این هنر را هم میتوان دستی هم با کمک دستگاه انجام داد. از گلدوزی جهت تزئین اکثر

چرا شاهنامه خوانی؟ شاهنامه خوانی یکی از هنرهای ایرانی بسیار قدیمی و اصیل می باشد و می توان آن را به عنوان یکی از مهم ترین پایه های زبان فارسی و سند هویت ملی شناخت. شاهنامه علاوه بر این که پند و اندرز و درس زندگی را بدون هیچ گونه پیچیدگی فلسفی بیان می کند و در عین حال که ما را با خوشی ها و سختی های زمانه آشنا می سازد، خواننده را به شادی و کامروایی نیز دعوت می کند. این اثر همیشه طرفدار نیکی و تشویق به

هنر دندانی بافی یا گل خورد که به جامه زرتشتیان یزد شهرت دارد . دارای شیوه بافتی ظاهرا ساده اما پرزحمت است .برای تولید آن ابتدا گره هایی کوچک در پارچه زده می شود که به تدریج نقش اساسی و اصلی آن به صورت گلی ساده یا به شکل خورشید نمایان می گردد و معمولا در اطراف آن یک رشته گلهای کوچک یا ستاره هایی به شکل حلقه بافته می شود . به وسیله این شیوه بافت روسری های پشمی هفت رنگ نیز تولید می شود .که دارای 4 ترنج

ارسی چیست؟ ارسی گونه ای پنجره چوبی و شبکه دار کشویی است که با بالا و پایین رفتن باز و بسته می شود. بلندای ارسی از کف تا آسمانه است. هنر ارسی سازی در ایران دارای اهمیت زیادی می باشد. تعریف  ارسی ارس در فارسی به چم (معنای) گشاده لوز روس و اروس است. در اروپا به این گونه درها گیوتین می گویند. استاد پیرنیا واژه ارسی را پارسی می داند برابر گشاده و باز. در فرهنگ ها ارسی را یک واژه روسی دانسته اند “ار” پیشوندی است برابر بالا رفتن

صنعت قفل‌سازی از گذشته‌های بسیار دور از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده و به دو شکل انسانی و حیوانی ساخته می‌شده است. قفل‌های ساخته شده در گذشته شامل دو نوع تصویری و هندسی و یا قفل‌های ثابت درب مانند کلون و قفل‌های فلزی مانند قفل فنری با کلید پیچی بوده‌اند. قفل‌سازی از دوران ساسانیان در ایران رواج داشته و بعد از اسلام به ویژه در دوران صفویه به اوج خود می‌رسد. پیدایش و ساخت قفل‌های فولادی در دوران حکومت صفویه از سوی “استاد صنیع الصنایع”، تحولی بزرگ در این صنعت پدیدار

سابقه دستبافي در ايران به هزاره‌هاي قبل از ميلاد مي‌رسد و نخستين نشانه‌اي که از وجود پارچه منسوج در ايران موجود است، متعلق به 4000 سالقبل از ميلاد است،‌ که طي حفريات انجام شده در شوش به دست آمده‌ است.در گذشته صنايع دستي؛ بدون آنکه کسي اطلاعات و آگاهي درباره آنها به جامعه بدهد، به عنوان بخشي از زندگي روزمره استفاده و از نسلي به نسل بعد منتقل مي‌شد. در روند تکاملي صنايع دستي غالبا مشاهده مي‌شود که اين صنايع در تقابل با صنايع جديد، از مباني و ريشه سنتي

چپری بافی یکی از شاخه‌های نساجی سنتی ایران و رشته‌ی بومی استان مازندران است. چَپري، پارچه‌اي دست‌بافت با تار پنبه‌اي و پود پشمي است که که با دستگاه پارچه‌بافی دووَردی تولید شده و در استان مازندران براي تولید پوشاک محلي کاربرد دارد. پارچه‌ی چپری، در استان مازندران به میزان محدود و اغلب توسط زنان بافته می‌شود. بافت پارچه‌ی چپری، یکدست و یکنواخت بوده و دارای برجستگی‌ نیست. در بافت چپری، نخ‌ها به‌تناوب از روی هم گذر کرده و در اثر پیوستگی نخ‌های تار و پود و درگیری آنها با یکدیگر،

صنایع دستی در استان هرمزگان همانند بسیاری از نقاط دیگر کشورمان حالتی مکمل اقتصاد، کشاورزی را داشته و در اثر موارد تامین کننده بخشی از نیازهای منطقه‌است . معرفی و پیشینه‌ی سواس‌بافی سواس از پاپوش قدیمی خیلی محکم است که از درخت نخل ساخته می شود و در برابرتیغ درختان مقاومت زیادی دارد ؛ سواس در فصل تابستان بیشتر مورد استفاده قرار میگیرد و با یک بار آب زدن‌‌‌، کف پاها را با 15 تا 20 کیلومتر پیاده روی سرد نگه می دارد . سواس‌بافی یکی از شاخه‌های صنایع دستی

بهون بختیاری از موی بز بافته می شود. بافت آن همانند بافت جاجیم بوده و از تار و پود تشکیل شده است. هم تار و هم پود آن از موی بز است. ابتدا موی حیوان را با قیچی می چینند. سپس آن را تمیز کرده وکرک را از آن جدا می کنند. علت جدا کردن کرک از موی بز آن است که کرک را آفت بید از بین می برد و هرگاه در بافت بهون وجود داشته باشد در اثر بید زدگی قسمت هایی که تار وپود کرک داشته باشد،

در خراسان نوع دیگری از سبدبافی رواج دارد كه به زمان محلی پخل بافی گویند. مواد اولیه آن از ساقه گندم تهیه می‌شود. مراحل كار: بدین گونه كه هنگام برداشت گندم‌، خوشه‌ی گندم را با ساقه آن درو كرده، قسمت بند خوشه را كه دارای دانه‌های گندم است جدا می‌كنند ‌. قسمت بدون بند جهت بافت سبد بكار می‌رود‌. باید پوست رویی ساقه را كنده و ساقه‌ها را به مدت 48 ساعت در آب قرار می‌دهند تا كاملاً نرم‌، ‌انعطاف پذیر و آماده برای بافت گردد . برای شروع بافت

زره بافی چیست؟ زره بافي از در هم تنيدن مفتول هاي فلزي بر اساس الگوي تن پوش و كلاه خود بدست مي آيد و يكي از هنرهاي بسيار كهن بشري بشمار مي رود . اما متاسفانه نمي توان تاريخي دقيق براي شروع آن ذكر نمود و آنچه بر اساس روايت هاي شفاهي روشن گرديده ، و نيز بر اساس برخي اشعار، حضرت داوود(ع)به هنر فلز كاري به منظور توليد لباسهاي جنگي اشتغال داشته است.   ابزار و دستگاههاي مورد نياز ميله هاي فلزي از شماره 1 تا 7 :به منظور

هوربافی یکی از صنایع دستی عشایر استان ایلام می باشد. هور، جوال بزرگ و دو لنگه‌ای است كه از دیرباز ظرف جابجایی غلات، آرد، حبوبات و بسیاری از محصولات سنگین جالیز مانند هندوانه، خربزه و گاه خیار در مناطق سخت‌گذر استان ایلام و مناطق همجوار بوده است. هور از دیرباز با نام‌های مختلفی معروف بود و كلمه هور برگرفته از راحتی بار و راحت رساندن آن به مقصد است. برای بافت هور، زنان ورزیده عشایر هنگام بهار و پشم‌چینی، پشم گوسفندان نر دو ساله را جدا كرده و پس از

مشک ها در دو سایز کوچک و بزرگ درست می شوند. قدمت مشک دوزی مشخص نشده، اما این کار الهام گرفته از مشک حضرت ابوالفضل (ع) بوده است. سابقه در مشک دوزی بیش از ۳۰۰ سال است ، در زمان های قدیم که برق کشی و یخچال و سردخانه به شکل امروزی وجود نداشته، کشاورزانی که برای کار برداشت محصول خود در زمین کشاورزی مشغول به کار بودند، برای خنک نگه داشتن آب آشامیدنی خود از مشک استفاده می کردند و مشک آب را زیر سایه گیاهی قرار می دادند

تخت جمشید نمونه‌ بارزی‌ ‌از صنعت سنگبری دوره‌ هخامنشی است‌. پیشینه هنر سنگ‌تراشی به‌ ۴۵۰۰ سال پیش از میلاد می‌رسد و کشف این‌‌ظروف‌ نشانگر آن است‌ که‌ در این ایام تراش اشیا مختلف مصرفی‌ و تزئینی از سنگ سبز در‌ کرمان رواج داشته که‌ البته هنوز هم‌ این‌ نوع سنگ استخراج و به‌ مشهد فرستاده‌ می‌شود. به طور کلی باید گفت که‌ سنگتراشی‌ در ایران قدیم‌ بیشتر به‌ تهیه وسایل‌ کشاورزی‌ و آلات و‌ ابزار شکار و کندن پوست‌ حیوانات اختصاص داشته و لوازم‌ سنگی به دست‌ آمده از غار‌

مواد اولیه مصرفی در کول‌بارچه اغلب پشم و موی بز است. کول‌بارچه دست‌بافته‌ای حاصل ذوق و سلیقه عشایر است که برای قرار دادن آذوقه و وسایل شخصی مورد استفاده قرار می‌گیرد. یکی از صنایع دستی تزئینی ـ کاربردی ایران کول‌بارچه نام دارد. این کلمه از دو جزء کوله‌بار به معنای مایحتاج ضروری و چه به معنای کوچک تشکیل شده است. این دست‌بافته که از بافته‌های داری محسوب می‌شود، مشابه همان کوله‌ای است که کوهنوردان، گردشگران و طبیعت‌گردان از آن استفاده و آذوقه و وسایل شخصی خود را با آن حمل

روزگاری سفره ی هر گیلانی ، تکه حصیری گرد یا بیضی با نقش و نگاری زیبا و تذهیبی به ظاهر ساده بوده که در متن خود طرحی دلپسند از پیچش تار و پود « لی » داشت ، که با دست هنرمند حصیر باف ، نقش می گرفت. امروزه ، همه ی این سفره ها تبدیل به سفره های پلاستیکی و ماشینی شده است . سفره ی حصیری ، هنوز در برخی از خانواده های اصیل شهری و بیش تر خانواده های روستایی کاربرد دارد . در فروشگاه های خروجی

یکی از صنایع‌دستی تزیینی_کاربردی استان چهارمحال و بختیاری شیر دنگ بافی است. دست زنان روستایی و عشایری، گنج این مردمان است. اینان زندگی را در تار و پود گلیم ها و شیردِنگها می بافند و به نمایش می گذارند، زندگی ای شاده، روحیه ای لطیف و عاطفه ای سرشار از نقش و نگارها و رنگهای شاد و سرزنده بافته هایشان پیداشت، نوارهای رنگارنگ و نقش دار شیردنگ نمایانگر مراسم شادی و سرور قوم بختیاری است. این مردم در جشن ها و عروسی ها بر سر سیاه چادرها و در خانه

تاچه برای نگهداری حبوبات غلات و آرد گندم مورد استفاده قرار می‌گیرد. تاچه‌بافی یکی از شاخه‌های بافته‌های داری و زیراندازهای ایران و رشته‌ی بومی استان چهارمحا‌ل‌وبختیاري است. تاچه دست‌بافته‌ای كیسه‌مانند با تکنیک گلیم‌باف است که در برخی از نقاط استان چهارمحا‌ل‌وبختیاري براي نگه‌داري و جابه‌جایی حبوبات، غلات و آرد گندم مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دست‌بافته توسط عشایر ترک قشقایی در منطقه‌ی چهارمحال تولید می‌شود و نام تاچه نیز برگرفته از تایچا به‌معنی گونی کوچک است. استان‌ چهارمحا‌ل‌ و بختیاري مهم‌ترین مرکز تاچه‌بافی در ایران است. تاچه با طرح‌ها و

یخ در واقع همان حصارهای داخل سیاه چادر یا داوار می باشد که از بافت نی و نخ به دست می آید . وقتی سیاه چادر را بر پا می کنند فضای داخل آن را به وسیله چیخ می آرایند . اگر چیخ را برای جدا کردن مهمانسرا در چادر استفاده کنند ، ظرافت در بافت و بکار بردن نخهای رنگی متنوع ، بیشتر رعایت می شود . بافت چیخ در زندگی عشایری توسط زنان انجام می شود ، به این صورت که ابتدا مقداری نی توسط زنان و دختران

خراسان جنوبی منطقه ای تاریخی است که صنایع دستی بسیاری در آن تولید می شود. خراسان جنوبی سرزمین بافت های طبیعی و فضاهای روستایی متفاوت است و بر اساس امکانات موجود در آن هنرهای متناسب با زیستگاه بوجود آمده است . هنرمندان این سرزمین از مواد طبیعی بهره می گیرند و حاصل هنرشان دست بافت های زیبایی است که چشم هر بیننده ای را به خود جلب می کند. خُراشاد روستایی است واقع در ۲۴ کیلومتری جنوب شرقی بیرجند. پارچه بافی سنتی خراشاد یا توبافی به زبان محلی، یکی از

تزئینات در زندگی عشایری از جنس خود این زندگی است. عشایر نظیر سایر اقشار مردم در عزا و عروسی، در شادی و غم آئین ها و مراسم خاص خود را دارند. برای تزئین مراسم عروسی و شادی از بافته های رنگی به نام گمبول با ضم «گ» استفاده می شود. به این منظور بندی بافتنی را تهیه می کنند و به فاصله هر 20 سانتی متر نظیر ریسه های رنگی مراسم عروسی از نخ های رنگی پشمی یا کاموایی گلوله های نخی درست می کنند و آویزان می نمایند. گمبول

مکاتب نگارگری ایرانی بر اساس مرکزیت امپراطوری حاکم بر کشور نام گذاری شده است ، یعنی هر جا که محل تمرکز قدرت و تجمع ثروت و مقر حکومت کشور محسوب می شده ، هنرمندان یا خود با آنجا می رفتند یا بدانجا فرا خوانده می شدند.  مکتب بغداد یا عباسی ( دوره عباسیان ) : نخستین نمونه های نگارگری بعد از اسلام که بیشتر جنبه علمی و فنی داشت در این مکتب ارائه شده است. از خصوصیات این مکتب آن است که تقوش جانوران و اشخاص کمی درشت تر و

نگار ( نگاریدن و نگارشتن ) در فرهنگ ها با معانی متعددی چون نقش و نقاشی به کار رفته است. نگارگری ایرانی به عنوان هنری برگرفته از مفاهیمی چون تعالی روح و رسیدن به عالم معنا و جاودانگی با نگرش حقیقت گرا و هنر قدسی در سراسر دنیا شناخته شده است. این هنر از زمان مانیِ نقاش در دوره ساسانی موجودیت می یابد. با ظهور اسلام این هنر تا مدتی دچار توقف شد اما دیری نپایید که ( با تغییراتی ) هنر نگارگری ایرانی ، مبنای نگارگری اسلامی شد. نگارگری

واژه «مینیاتور» مخفف شده کلمه فرانسوی «مینی موم ناتورال» (Minimum Natural) و به معنی طبیعت کوچک و ظریف است. اصطلاحی است برای توصیف نقاشی های عمدتا تک چهره در اندازه های بسیار کوچک ولی در اصل به هنر مصور سازی و تذهیب کتب خطی اطلاق می شد. این واژه در نیمه اول قرن اخیر و حدودا از دوره قاجاریان وارد زبان فارسی شده ، اصولا به هر نوع پدیده هنری ظریف (به هر شیوه ای که ساخته شده باشد) اطلاق می شود و در ایران ، برای شناسایی نوعی نقاشی که دارای سابقه

هنرهای نوگرا آثاری هستند که از نیمه دوم سده ۱۹ میلادی به این سوی و در پی شکل گرفتن جریان‌های هنری نوآور در اروپا و ایالات متحده پدید آمدند. این آثار و مکتب‌های فکری مرتبط با آن‌ها باعث ایجاد دگرگونی‌هایی در هنرهای تجسمی ایران از دهه ۱۹۴۰ میلادی به بعد شدند که دامنه تأثیراتش به هنرهای نمایشی هم کشیده شد. تمرکز اصلی این نوشتار — مطابق سنت رایج در منابعِ تاریخ هنر — بر هنرهای تجسمی و گرایش‌های نوینِ برآمده از آنهاست. ریشه‌های نوگرایی در هنر ایران را می‌توان در برخورد جامعه ایرانی و روشن‌فکرانش با اندیشه‌های اروپایی و نیز آشنا شدن با تکنیک‌ها و ابزارهای جدیدی

هنر دوران ایلخانیان از دوران‌های شاخص هنر اسلامی در ایران و آسیای مرکزی به‌شمار می‌رود. مغولها در اواخر سده ششم و اوایل سده هفتم هجری وحشیانه به سرزمین‌های اطراف خود یورش برده و بخش وسیعی از دنیای متمدن آن زمان را تصرف کردند و بزرگترین امپراتوری پیوسته را از نظر وسعت سرزمین در تاریخ بشر تشکیل دادند.  حملهٔ ویرانگر مغول‌ها به ایران در اوایل قرن هفتم هجری صورت گرفت و موجب از بین رفتن بسیاری از آثار فرهنگی ما شد. مغولها با تسلط کاملی که بر ایران و بین‌النهرین یافتند، به حکومت عباسیان در بغداد نیز پایان دادند. با از بین رفتن تسلط خلیفه بغداد

روشی در تذهیب و نگارگری (نقاشی ) است که با نقوش بسیار ریز از صخره سنگ ها، حرکات ابر و باد ،درختان، حیوانات افسانه ای، حیوانات وحشی و پرندگان با قلم اندازی استادانه و از طلای ناب هویدا می شوند تشعیر سازی یا تشعیر اندازی برای تزیین حاشیه نسخ ،مرقعات ، جلد سازی ، قلمدان سازی و قلم زنی کاربرد دارد .این هنر از دوره تیموریان در ایران مرسوم گردید تشعیر بر اساس روش ها و فنون انواع مختلفی دارد : -تشعیر گیاهی ( گل و بوته ) که تصاویر

مجموعه ای از نقش های بدیع و زیبا است که نقاشان و مذهبان برای زیبا تر کردن کتاب های مذهبی، علمی، فرهنگی، تاریخی، دیوان اشعار، جنگ های هنری و قطعه های زیبای خط به کار می بردند بدین ترتیب بود که کناره ها و اطراف صفحه ها با طرح هایی هندسی در هم تنیده و پیچان که با گردش های موزون و منظم از شاخه و بند های اسلیمی، ساقه، گل و برگ ختایی و شاخه اسلیمی مزین می شد پیشینه این هنر به دوره ساسانی می رسد گچبری های

یکی از عناصر تزیینی معماری است از روی نظم و قاعده که در بعضی موارد به شکل استالاکتیت آویزان می باشد که در زیبا سازی بنا های ایرانی به ویژه مساجد و آرامگاه ها نقش مهمی دارد مقرنس به شکل طبقاتی که روی هم ساخته شده برای آرایش دادن بناها یا برای آن که از یک شکل هندسی به شکل هندسی دیگری تبدیل شود، به کار می روند و به نوعی تزیین حجم پردازی و تجسم سه بعدی نقش های هندسی می باشد همچنین از عناصر موثر در ساختن گنبد

از صنایع دستی و زیر مجموعه قلم زنی بر روی فلز می باشد در این روش ابتدا پشت کار را قیر کرده، سپس طرح را روی کار کاربن می کنند و با استفاده از قلم نیم بر طرح را تثبیت می نمایند با جدا سازی قیر از پشت کار ، حال سطح پردازش شده را قیر می کنند و توسط قلم های بدون آج قوشه، کف بر و کف تخت ظرف را برجسته می کنند خطوط نیم بر شده در پشت کار راهنمای عمل قلم زنی می باشد پس از

هنر ایکات از هنرهای ایرانی سنتی رنگرزی و بافت می باشد که در کشور های مختلف رواج دارد در ایران تنها در شهر یزد وجود دارد .ایکات کلمه ای مالایی است به معنای گره زدن و رنگ نمودن که به فارسی دارایی ( سرمایه عروس در جهیزیه ) می گویند و روشی است قدیمی برای منقوش نمودن پارچه . زادگاه این هنر اندونزی می باشد ولی از دیرباز در ایران رواج داشته است . هنر ایکات سه نوع است : -ایکات تار ، نخ های تار قبل از بافت رنگرزی

یکی از صنایع دستی استان یزد است و پارچه دست بافی به طول ۲۵ متر و عرض ۷۵ سانتیمتر می باشد با طرح های ساده ، پیچازی ( چهار خانه ) و راه راه، که برای دوخت پیراهن و روپوش مدارس کاربرد دارد از نخ مرسریزه برای تار و نخ پنبه یا ابریشم مصنوعی برای پود استفاده می شود که با توجه به پیوستگی در نخ های این نوع بافت، پارچه بافته شده از مقاومت مطلوبی برخوردار است.

یکی از بهترین صنایع دستی ایران باستان است و در شهرهای کاشان و اصفهان رونق زیادی دارد در این هنر ابتدا قطعات مس را در کوره ، گداخته و در قالب های شمش ( ریجه) می ریزند سپس با کوبیدن شمش به وسیله چکش کف تخت و بعد چکش چهار سو آن را به ورق تبدیل می کنند .ظروف را از یک تکه مس با چکش کاری و به صورت تو گود می سازند برای این کار ابتدا مس را باز می کنند و یک تاب به آن می دهند

یکی از صنایع دستی و از هنر های مکانیکی ایران است که به طور معمول در مناطقی که چوب بیشتر یافت می شود رواج زیادی دارد شیوه ای از تولید محصولات چوبی است که چوب توسط ابزار به وسایل کاربردی مختلف از جمله قلیان، گهواره، پایه آباژور و انواع ظروف تبدیل می گردد .این هنر سابقه طولانی در ایران داشته ، بقایای نقش برجسته تخت داریوش در تخت جمشید و همچنین عود سوز و چهار پایه گواه این ادعاست. در این هنر از چوب های نرم و اندکی مرطوب به

بنابر شواهد تاریخی کشف کرم ابریشم و پرورش آن برای نخستین بار در چین باستان اتفاق افتاد سه هزار سال بعد جوامع دیگر خصوصا ایران و ژاپن شروع به پرورش کرم ابریشم نمودند در حفاری های مارلیک و تپه های چراغعلی نشانه های رشد این صنعت در دوره ماقبل تاریخ در ایران بوده است در زمان حمله مغول و عهد صفویه در ایران به خصوص منطقه گرگان این صنعت بسیار فعال بود این هنر در استان های فارس و خراسان هم رونق بسیار دارد و در سال ۱۳۵۶ خانم کبیری

مروار بافی یا همان سبد بافی از صنایع دستی منطقه گیلان و خوزستان است. مرواربافان پس از تهیه و انبار ترکه ، به تدریج زوائد آن را می گیرند و با تقسیم آن ها به سه یا چهار قسمت ، در پاتیل های مخصوصی با آب می جوشانند و لایه رویی آن را می گیرند و پس از خشک شدن جهت بافتن استفاده می کنند. مروا به رنگ زرد هست و وقتی روغن جلا می خورد به رنگ طلایی در می آید .پس از بافت باید ۴۸ ساعت در معرض

هنری با پیشینه بیش از پنج هزار سال و برای زیبایی بخشیدن زیورآلات و ظروف توسط مینا است این هنر ترکیبی از خاک و آتش با نقاشی نقش های زیبا است. مینا اصولا شفاف است و آن را از اکسید قلع به وجود می آورد .در کاوش های نهاوند یک جفت گوشواره طلا بدست آمده که لعاب مینا داشته و مربوط به سده هفتم ق. م بود همچنین بازوبندی از طلا مینا کاری شده یافت گردید مربوط به دوره هخامنشیان که در موزه ویکتوریا نگهداری می شود اوج این هنر

از هنرها و صنایع دستی ایرانی به خصوص در سیستان و بلوچستان است که طرح های آن عمدتا از رویاهای زنان بلوچ الهام می گیرد.  هشت هزار سال پیش در کاوش های غار کمربند بهشهر مازندران سوزن های شاخک داری پیدا شده که نشان از دوختن دارد همچنین در چتل هیوک ترکیه ( غرب فلات ایران) و تپه سیلک کاشان نشان هایی از سوزن دوزی برای تزیین جامه در گذشته های دور بدست آمده است .سوزن دوزی علاوه بر جنبه تزیینی و شناسنامه ای در برگیرنده اقلیم ، جامعه پدید

عبارت است از تزیین و کندن نقوش بر روی اشیای فلزی به ویژه مس، طلا، نقره و برنج به وسیله قلم و با ضربه چکش ، که جزء هنرهای صناعی و فلز کاری قرار دارد. امروزه برای قلم زنی ابتدا داخل یا زیر ظرف مورد نظر را از محلول قیر و گچ پر می کنند تا هم سروصدای قلم کمتر شود و همچنین مانع سوراخ شدن ظرف گردد .سپس نقش مورد نظر را روی ظرف رسم کرده ، قلم مناسب را مانند قلم سایه یا قلم نیم بر انتخاب می

نمد نوعی بافته سنتی زیراندازی از پشم بهاره گوسفند با الیاف بلند هست که با ایجاد فشار، رطوبت و حرارت موجب درهم رفتن الیاف می شود البته از صابون ، زرده تخم مرغ و کتیرا برای بهتر شدن کیفیت کار استفاده می شود . این هنر بیشتر در روستاها و آبادی های اطراف خزر مرسوم است ابتدا روی زمین سفت و هموار و دور از وزش باد گونی یا یک تکه پارچه ضخیم می پوشانند سپس با استفاده از روش گرته برداری طرح اصلی را روی گونی می اندازند و با

گلیم یا پلاس دست بافته ای ساده هست بافته شده از تار پنبه و پود ابریشم ، موی بز ، پشم گوسفند و یا دیگر چارپایان اهلی که برای زیرانداز یا پوشاندن دیوار و همچنین روانداز حیوانات باربر کاربرد دارد گلیم از نظر بافت با جاجیم و زیلو تفاوت داشته، در بافت آن از وسایل کمکی نظیر ماسوره استفاده نمی گردد .رنگ های استفاده شده در گلیم گیاهی هستند و برای جلوه بیشتر و کهنه شدن رنگ آن را با چای و پوست گردو شستشو می دهند .  مهم ترین مراکز بافت گلیم ایران گلیم

جاجیم واژه ای ترکی است که از دو بخش جی جی به معنی قشنگ و پر نقش و نگار، و یم به معنی مال من تشکیل شده است قدیمی ترین جاجیم مربوط به قوم نازکای پرو در سده سوم میلادی عنوان می دارند در ایران در نگاره ای مربوط به قرن هشتم با نقوش نوار مورب به چشم می خورد جاجیم گونه ای زیر انداز دورویه است با ترکیبی از پارچه کلفت شبیه پلاس و نخ های ظریف پشمی یا پنبه‌ای. جاجیم پرز ندارد و از هر دو روی آن بعنوان